Voorlezen aan een hond? Leerlingen van It Twalûk maken grote stappen

Sifra helpt Douwe Oane beter lezen. De hond heeft een positieve invloed op de kinderen van It Twalûk. En, ze zijn dol op haar.

Douwe Oane komt opgewekt het vertrek binnen. „Kijk eens”, zegt hij trots, ,,ik ben al toe aan een nieuw boekje”. Pootjes, pootjes, puf, puf heet het. Hij ploft neer op de grote grijze zitzak naast Sifra en begint ongestoord voor te lezen. Met één hand aait hij voorzichtig over haar kop, terwijl hij met zijn andere hand stevig het boekje openhoudt. De aanwezigheid van hondenbazin Ingrid Bellekom, administratief medewerker bij de school, lijkt hem allerminst te storen.

Luisteren

„Honden geven geen commentaar, die luisteren gewoon”, fluistert Bellekom. „Ik zit erbij en doe ondertussen mijn administratief werk. Ik luister alleen hoe hij leest en als ik merk dat het moeizaam gaat, geef ik hem een makkelijker boekje.”

Douwe Oane blijkt het afgelopen jaar – hij is een van de eerste leerlingen op de school die aan de proef meedoen – met sprongen vooruit te zijn gegaan. Van woedend boekjes door de klas gooien omdat het lezen niet lukte, zit hij nu rustig een half uur voor te lezen aan Sifra.

Aan het eind van de sessie geeft hij Sifra een paar stevige knuffels. Daarna pakt hij de pot met hondenkoekjes van de plank en krijgt Sifra als beloning een koekje.

Bekijks

De hond trekt veel bekijks op school. De kinderen zijn dol op haar. Eenmaal op de gang, als de sessie met Douwe Oane is afgelopen, komen twee leerlingen op Bellekom afgestormd. „Waar is Sifra? Mag ik hem aaien?”, vragen ze in koor. „Sifra moet even uitrusten”, antwoordt Bellekom op zachtaardige toon. „Kom later in de middag maar even terug.”

Douwe Oane heeft inmiddels het volgzame dier aangelijnd. Voorzichtig brengt hij haar terug naar het kantoortje waar ze kan uitrusten. Sifra stapt de bench in en gaat liggen. Met haar ene oor parmantig de lucht in, haar andere oor ontspannen naar beneden hangend, legt ze haar kop op de poten. Werk volbracht.